Tak smakuje miłość. Agata Przybyłek.

To było moje pierwsze spotkanie z panią Agatą i nie należało do najłatwiejszych. Miałam ochotę przerwać czytanie po 70 stronach ale było mi szkoda czasu który poświęciłam na tę lekturę i nie chcąc mieć poczucia jego straty postanowiłam ją dokończyć i oczywiście miałam cichą nadzieję że w końcu to wszystko się rozkręci…

O czym? Olkę-znaną blogerkę kulinarną, pewnego dnia zostawia mąż, chce rozwodu a ona tym samym postanawia rozpocząć nowe życie w pięknym domu na wsi. Do tego poznaje przystojnego pisarza …..
Znajome prawda? Takich historii jest milion, ale zachęcona pozytywnymi opiniami i chęcią poznania stylu pani Agaty,sięgnęłam po lekturę licząc na ukazanie oklepanego tematu w ciekawy i świeży sposób. Czy dostałam to czego oczekiwałam?

Pomijam absurdalny wątek rozwodu, bo to zostawię bez komentarza, skoro inspiracją było życie… różne rzeczy się dzieją ale to wszystko było naprawdę dziwne i bardzo nierzeczywiste…
Mama stawia tarota i przerażona wizją przyszłości syna mówi że mu że ma się rozwieść. On bez niczego mówi Oli, głównej bohaterce : „chce rozwodu bo mama mi powiedziała, że będąc z tobą umrę” ….
Małżeństwo sobie było, jedno zdanie męża i koniec relacji i koniec małżeństwa i tym samym konic wątku a przecież to jest podstawa całej historii naszej bohaterki i całej książki ! Na tym opierają się losy Olki, od tego się zaczęło a autorka nie poświęciła tej relacji zbyt wiele czasu i miejsca w książce.
Przez co oklepany temat porzuconej żony wydaje się przedstawiony bardzo bezbarwnie i bez emocji.
W żaden sposób nie poczułam uczuć bohaterki i jej „bólu rozwodowego” chociaż nie wiem czy taki ból w ogóle był bo dziewczyna będąc na „emocjonalnym detoksie” u rodziców nie mając jeszcze pozwu rozwodowego od męża, już zmienia życie chce nowy dom ,a jej rodzice szukają jej nowego partnera bo przecież „nie może być wiecznie sama” .. A mąż nawet nie zabrał rzeczy z ich mieszkania i nie złożył pozwu a ona nawet z nim nie porozmawiała nie mówiąc o jakiejś walce o małżeństwo… A niby była z nim szczęśliwa…
To wszystko wydaje się takie nierealistyczne i dziwne.. Tym bardziej że jest to początek serii, więc autorka mogła wysilić się na ukazanie tego bólu jaki wynika z rozstania, rozłożyć trochę w czasie te emocje i ukazać proces rozpadu związku skoro cała historia będzie rozłożona na więcej niż 1 książkę…

Dalej, ona wraca od tych rodziców, zaprasza do gotowania znanego pisarza i jakby problemy nie istniały a ona nigdy nie była szczęśliwą mężatką a to wszystko dzieje się w przeciągu jednego miesiąca, dwóch..!
Mąż jaki mąż? Już zapomniała jak została skrzywdzona i że kochała i że wciąż jest żoną… Przekaz emocji porzuconej kobiety -żaden, zbyt szybko wszystko się dzieje przez co losy bohaterki tracą na jakości, stają się mało wiarygodne ..

Dalej, słabe dialogi, które są o niczym. Na prawdę pierwsze 100 stron jakościowo bardzo kiepskie. Słownictwo mało wyszukane, bardzo proste. Poczucie humoru hmm no niestety marne. Bohaterowie słabo wykreowani, mało charakterystyczni, każdy miałam wrażenie miał taką samą – nijaką osobowość. Zarówno Ola jak i jej brat niby dorośli ludzie a zachowywali się bardzo infantylnie, byli niańczeni przez rodziców jakby mieli 15 lat. Zachowanie Oli, jej charakter nie pasują do profilu bohaterki czyli kobiety po rozwodzie , po przejściach a bardziej do jakiejś niedojrzałej nastolatki.
Dalej było troszkę lepiej. Z każdą kolejną stroną przekonywałam się bardziej i też książka stopniowo zaczęła zyskiwać na jakości a bohaterowie tak bardzo nie irytowali…

Samo zakończenie hmm no może się podobać bo przewraca do góry nogami dotychczasowy bieg akcji i sytuacji jednak znowu jest brak wyważenia. Cała książka to rozmawianie o niczym a kulminacyjny moment, ważne dialogi rozłożone na praktycznie 1 stronie, na kilku wymianach zdań…
Epilog ładny i obiecujący trochę lepszą następną część choć raczej po nią nie sięgnę….

Dość jestem zawiedziona bo autorka jest bardzo znaną i cenioną pisarką i liczyłam na coś ambitnego, na romans na wysokim poziomie, z dobrym przesłaniem, głębszą refleksją i inteligentnym poczuciem humoru, a tutaj niestety niczego tego nie znalazłam a już napawano nie w takiej ilości jakiej oczekiwałam…

Autorka specjalnie mnie nie zaciekawiła, nie rozbawiła a już na pewno niczym nie poruszyła. Ta książka dla mnie jest troszkę płytka, bez emocji, mało dojrzała, banalna i przewidywalna.

Plus za to że czyta się szybko bo jest mnóstwo dialogów i kartki same się przewracają. Podobało mi się ukazanie relacji Oli i jej brata Maksa. Ciepła, miła więź brata i siostry dodaje miłego i czułego akcentu książce. Do tego powieść jest bardzo ładnie wydana.

To chyba tyle.

To jest oczywiście moja subiektywna opinia. Szukam po prostu w obyczajówkach czegoś więcej niż zwykłego romansu, szukam głębi relacji, nuty psychologii, inteligentnych spostrzeżeń i dobrego oka obserwatora codzienności ale wiem, że nie każdy lubi to samo, więc jeśli preferujecie lekkie romanse i proste historie książka może wam przypaść do gustu. Nie bójmy się po prostu pisać tego co czujemy i myślimy.
M.